The Wallkers (1)

WALLKERS
Net als de Romeinen dat vroeger deden, hebben we een rustpauze ingelast in onze RomeweKome tocht. Niet geheel vrijwillig, maar ik werd dit voorjaar getracteerd op een hernia, die mij enkele maanden laten we zeggen minder mobiel maakte. Tenminste, zo ervoer ik het onder invloed van kiloos pillen. Wow, ik moet zeggen dat ik de farmaceutische wonderdoeners steeds meer ging waarderen . Dat er ook enkele bijverschijnselen zijn zoals een iets verminderd geheugen, tja. Had ik trouwens al vermeld dat ik een hernia had ?

Dus de reguliere tocht voortzetten door de Ardennen richting Diekirch was effe geen optie en de reeds geboekte overnachtingen in Namen verlopen eind dit jaar, dus of we daar nog gebruik van gaan maken ? Dat zal organisatorisch ietsjes moeilijker gaan worden, omdat wij sinds enkele dagen een nieuwe huisgenoot erbij hebben: Perra, onze hond.
Bovendien stond er een oude afspraak met Bea en Ignaas te wachten om samen een loopvakantie te houden. De trajecten die wij samen gelopen en gefietst hadden waren zo goed bevallen – zie eerdere verslagen - dat we het wel aandurfden om gezamenlijk de noordkant van het Romeinse Rijk te checken, The Hadrian Wall.

Die ligt, of liever lag tussen Engeland en Schotland in om te zorgen dat de onderbroekloze, gevulde darm-etende, roodharig maf doedelende wilden uit het noorden niet deze hobbies konden verspreidden onder the somewhat more sofisticated gentlemen iets zuidelijker. Dus een wall komt wel uit eigenlijk. Zeker als je bedenkt dat deze over allerlei bergen gaat, dus sowieso al een niet te nemen hindernis. Tel daarbij op het feit dat er niets te zoeken is in Engeland en voila !!! Veilig ben je.

In het kort weergegeven de gedachten van keizer Hadrianus toen en de moderne Schot nu. In 2003 werd het voetpad langs deze grotendeels verdwenen muur genationaliseerd en is het een trekpleister voor allerlei mafketels uit diverse landen die de 135 kilometer ook wel eens willen ondergaan. Voor deze Wallkers zijn allerlei variatievakanties georganiseerd met diverse afstanden die er per dag gelopen, geklauterd dan wel gestrompeld kunnen worden.

Wij hadden als 53 + ers ervoor gekozen om onze status van senior volledig uit te buiten en slaven in te huren om onze bagage mee te nemen en ons te voeren en laven op het moment dat wij ons neer zouden vleien.” Bring in ze Greepz “, zag ik mezelf al bevelen aan een glimmende Nubische krachtpatser. Deze draagt ook een rok, maar heeft wel een onderbroek aan, dus is sterk te verkiezen boven de lokale slaven, de Schotten, die dan met hun klokkenspel bungelend in je gezicht en onbedekt zicht op hun al dan niet gebleekte hol, de smaak van druiven verpestten. Dat willen we niet hebben ! Nu bleek dat ons budget te krap was voor lijfelijk aanwezige dragers, nee hoor….dat moesten we weer zelf doen, damnit ! Maar de koffers werden wel door derden vervoerd en dat was zoals de bedoeling was vooraf.

Zeven dagen wandelen en drie reisdagen zou onze onderneming gaan duren. Van west naar oost, te danken aan een tip via internetbelgen, die meldden dat het fijner is om de forse storm en plensbuien in de rug te hebben als zijnde een steuntje . Een plezante tip!

Tim bracht ons naar Ijmuiden en daar lag de boot al vrolijk ronkend te wachten. Wij gingen hoopvol naar onze eerste slaapplaats, een vier-persoonshut, die achteraf enorm ruim en comfortabel was. Maar op dat moment wisten we nog niet was de terugreis zou bieden, dus was het passen en meten.

De eerste passen op de boot gingen trouwens richting lift, want traplopen met de massieve koffers moesten we zoveel mogelijk voorkomen; de energie zouden we nog hard nodig kunnen hebben immers. De lift met drie dikke Duitsers, zelfs vergeleken met mij, werkte niet waardoor Ignaas en ik 5 minuten bleven staan met telkens slechtsluitende deuren. De Duitse Frau achterin de lift liet haar door Duitsers zorgvuldig opgebouwde Wiedergutmachungs scherm snel vallen en begon steeds meer bevelen te schreeuwen en verwijten uit te delen. NICHT AN DIE TUR KOMMEN GOTTDAMMERUNG !! ABBLEIBEN ! STEH MEHR VON DIE TUR, DU MISLUCKTER AFFE ! (tegen Ignaas) Er kwam al personeel van de boot aanlopen en een Japanse meneel (heus, ik verzin niets) duwde de liftdeuren tegen elkaar en inderdaad zakte die toen! Gelukkig stokte het helse kamertje niet tussendoor en namen we afscheid met een vrolijk Tsjuss !

Enfin, het kan allemaal nog veel erger bleek iets later met alweer onze Oosterburen,. Hadden we maar een muur bij Enschede geplaatst vroeger dacht ik toen in de lounge een Duitse doedelzakband begon te schetteren. Nou wil ik niet echt disrespectvol zijn, maar het bombarement van Rotterdam kreeg een gepast vervolg qua klereherrie. Gottimhimmel wat een droef en agressief makende “muziek” produceerde deze in kilt gestoken Teutonen. Schade de Luxe. Het was fijn dat we een eigen hut hadden, schnell daarnatoe. Redelijke nacht, en wakker geworden met de krijtkust van Newcastle.

Pendelbus, trein (wat een pokkeneind is het lopen, dacht ik), bus en afsluitende wandeling om in het idyllische Bowsend te arriveren aan de andere kust. Klein en verlaten, maar wel met een tearoom, waar we scones aten en een mooi T-shirt scoorden met “I Walked The Wall” erop. Snel onderin de koffer, want zover was het nog lang niet, maar toch wel een beetje trots dat we al zover gekomen waren. Een geweldige B&B met een fantastische gastvrouw en een prima pub, waar we uitstekend de vers gevangen zalm konden zien en direct konden consumeren. Wat een prachtig begin !! Dat belooft veel voor de komende week en de 7 wandelingen die onherroepelijk afgelegd zouden moeten worden.

Jan 20 8 13