Stavelot en de tent in het verleden
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg jan en lies
16 December 2012 | Nederland, Maastricht
Ondertussen in het verleden. Stavelot en de "tent"
Al wandelend richting Stavelot schoten mijn gedachtes naar het verleden dat Lies en ik in deze plaats hadden. Sommige verhalen zijn te mooi om niet nogmaals te vertellen, toch? Here we go, of zoals ze daar zeggen Alons ons va !
Wij zijn vele malen op vakantie geweest met een of meerdere tenten, al dan niet compleet. De allereerste keer, toen we elkaar net een jaar verkeerden – we kenden elkaar ruim 2 jaar – wilden we op vakantie naar Terschelling. Met de tent. Geen probleem zou je zeggen en dat was het ook niet, behoudens het feit dat ouders en moeder ervan uitgingen dat we in 2 tenten gingen en elkaar slechts handen en, omdat het niet tegen te houden was, kussen zouden geven, het liefst op de wang. Dat we ons al suf experimenteerden, hadden we niet in het familiejournaal gezet natuurlijk. Dat alles stiekem ging en dus veel spannender, rapper en opwindender was dan toen het legaal werd, daar dachten we niet over na. Het bloed zat per slot van rekening niet in de hersens.
En we waren natuurlijk akelig braaf en gek op elkaar, dus antwoordden we destijds gaarne een leugentje om eigen bestwil. “Natuurlijk, geen probleem!” was ons schijnheilige gluiperige en oerdomme antwoord !
Dus, met twee tenten in de kever op weg naar Terschelling. En lichtgewichten waren wij zelf misschien nog wel, maar de meegebrachte tenten zeer zeker niet ! 15 kilo de ene en 25 kilo de andere. ECHT !! In een geleaste postzak als hoes meegezeuld. De boot op was al moeilijk, maar nog vers en fit en onszelf groot houdend en hautain grinnikend over zoveel domheid thuis sjorden we de tassen en tenten in de bagagerekken.
De boot af ging ook nog en de bus bracht ons naar Hee, net voor Midsland. Wij hadden een plaats geboekt in Baaiduinen, camping de Kooy en die was al gauw een kilometer van de weg af via een zanderig duinpaadje. Als nomaden of hedendaagse daklozen sleepten wij ons voort. Elke keer 20 meter en dan even uitpuffen. De erotische spanning was compleet weg en de rest van de energie ook de rest van de dag.
Tent opzetten, andere tent in een hoek proppen en uitrusten op deze leuke plek in de appelboomgaard was het verdere dagprogramma. Na 2,5 week regen, Kuifjes en Rik Ringers kopen en lezen in de slaapzak en kilo’s zwaarder door ieder een rol Prince Fourée per dag weg te kanen (maar wel ieder een andere smaak – vanille en chocola -, zodat we konden wisselen gingen we weer terug. Dat we beiden het een heel gezellige vakantie vonden zal ook te maken hebben gehad met de vleselijke lusten die we op elkaar botvierden. Daarna : Afrollen, Prince Fourée, Pitten, zo’n ritme ongeveer. Ook hebben we heel wat gelachen om onder andere de verhalen die we thuis gingen ophangen om hen ervan te overtuigen dat we slechts in gedachten zondig waren geweest. Bovendien, hoe kunnen we nou een actieve seksuele vakantie gehad hebben als we ieder 5 kilo waren aangekomen, toch ?
Zeulend op de terugweg met die klote-PTT-zak achter me aan, bedacht ik me opeens dat we de tent natuurlijk van de Koegelwieck af hadden moeten donderstralen op de heenweg, zo de Waddenzee in ! PLONS, HOPPA, voor de zeehondjes om op de bodem op te zetten. Maar nee hoor, op dat soort briljante ideeën kom ik altijd pas veel later. Dus.
Een andere memorabele tentenvakantie was in Ommen, toen de Verlengde Zilvermeeuw uitgepakt werd en we er ter plekke achter kwamen dat de tentstokken gezellig nog op zolder lagen. Lies en de mannen gingen de camping verkennen en eigenlijk zonder een woord te zeggen of zelfs maar te denken (ECHT !!, wellicht in apathische shocktoestand) stapte ik in de auto om de extra 300 kilometer heen en weer te rijden en pas laat in de middag weer terug te keren om de tent alsnog op te zetten. Ook heel veel regen gehad toen trouwens, maar amper koek gekocht.
Maar goed, Stavelot dan, stad van de lange neuzen. Wij gingen in de Eend met enkele tassen en een tent gewoon richting de Ardennen en kwamen vlakbij deze stad uit. Daar in de omgeving vonden we een camping, via een bordje langs de weg. De pre internet en TomTom tijd dus. Het riviertje dat op weg naar de beboste ingang lag was gek genoeg felrood gekleurd. Merkwaardig, moesten we nog maar eens uitzoeken welk natuurverschijnsel dit nou weer veroorzaakte. Prachtige dag en een prima plek om onze tent neer te zetten. Rustige camping en er zaten enkele mensen met kinderen voor hun tent te kijken naar hoe wij ons installeerden.
Het eerste wat we deden was de achterbank van de eend eruit klikken en tegen een boom te zetten, zodat wij even zittend de omgeving in ons konden opnemen. Alsof we niet net 300 kilometer gezeten hadden in de auto, maar goed.
Auto leeghalen en tentspullen, zoals haringen en stokken zorgvuldig neergelegd, zodat we niet voor verrassingen zouden komen te staan. De tentzak opende we en meteen leek het of de buren een maaltijd van Roqueford en Danish Blue gingen voorbereiden. De zwammenwalm kwam ons tegemoet en ik hoopte dat zij ziet elke keer die dampen zouden verspreiden. De putlucht werd steeds sterker naarmate we de tentzak eraf gerold hadden en de tent, of wat daarvoor doorging, uitrolden. Het bleek dat de buren helemaal niet aan het lunchen gingen, maar dat onze verblijfplaats voor de volgende drie weken deze meur verspreidde !
Stoïcijns probeerden we deze beschimmelde voddenbaal toch nog op te zetten. De toekijkende buren roken onraad ( de tent) en keken allen toe hoe wij ons eruit probeerden te redden. Wij hadden de tentstokken, die nog wel goed waren, in elkaar geschoven en ik moest in de bemufte ruimte om ze te plaatsen. De tent deed mij steeds meer denken aan de video van Thriller van Michael Jackson, waarin zombies uit hun graven kwamen en gekleed in onze tent gingen dansen.
Het ergste kwam toen wij de haringen wilden plaatsten, met militaire precisie. Ieder aan een kant en tegelijk trekken maar. SCHEURRRRRRRRRR. Ik zie nog het gezicht van het onthutste buurkindje. Wij deden net of er niets aan de hand was, scholden of vloekten niet en legden de tentresten over het autodak heen en reden richting vuilstortplaats. Hoppa, deze ging wel weg en we konden een stacaravan huren, zodat we toch onze vakantie konden afmaken. Later hebben we Mari nog bedankt dat zij de tent kletsnat had ingepakt en geretourneerd een jaar eerder trouwens !
De volgende dag was de rivier knalgeel; het bleek afvalwater van een papierfabriek te zijn, dus de hele regenboog hebben we langs zien stromen. Tja, dat mocht toch wel even verteld worden, voordat de wereld niet meer door draait, vanwege de Maya’s, toch ?
Jan december 12 - 2012
Al wandelend richting Stavelot schoten mijn gedachtes naar het verleden dat Lies en ik in deze plaats hadden. Sommige verhalen zijn te mooi om niet nogmaals te vertellen, toch? Here we go, of zoals ze daar zeggen Alons ons va !
Wij zijn vele malen op vakantie geweest met een of meerdere tenten, al dan niet compleet. De allereerste keer, toen we elkaar net een jaar verkeerden – we kenden elkaar ruim 2 jaar – wilden we op vakantie naar Terschelling. Met de tent. Geen probleem zou je zeggen en dat was het ook niet, behoudens het feit dat ouders en moeder ervan uitgingen dat we in 2 tenten gingen en elkaar slechts handen en, omdat het niet tegen te houden was, kussen zouden geven, het liefst op de wang. Dat we ons al suf experimenteerden, hadden we niet in het familiejournaal gezet natuurlijk. Dat alles stiekem ging en dus veel spannender, rapper en opwindender was dan toen het legaal werd, daar dachten we niet over na. Het bloed zat per slot van rekening niet in de hersens.
En we waren natuurlijk akelig braaf en gek op elkaar, dus antwoordden we destijds gaarne een leugentje om eigen bestwil. “Natuurlijk, geen probleem!” was ons schijnheilige gluiperige en oerdomme antwoord !
Dus, met twee tenten in de kever op weg naar Terschelling. En lichtgewichten waren wij zelf misschien nog wel, maar de meegebrachte tenten zeer zeker niet ! 15 kilo de ene en 25 kilo de andere. ECHT !! In een geleaste postzak als hoes meegezeuld. De boot op was al moeilijk, maar nog vers en fit en onszelf groot houdend en hautain grinnikend over zoveel domheid thuis sjorden we de tassen en tenten in de bagagerekken.
De boot af ging ook nog en de bus bracht ons naar Hee, net voor Midsland. Wij hadden een plaats geboekt in Baaiduinen, camping de Kooy en die was al gauw een kilometer van de weg af via een zanderig duinpaadje. Als nomaden of hedendaagse daklozen sleepten wij ons voort. Elke keer 20 meter en dan even uitpuffen. De erotische spanning was compleet weg en de rest van de energie ook de rest van de dag.
Tent opzetten, andere tent in een hoek proppen en uitrusten op deze leuke plek in de appelboomgaard was het verdere dagprogramma. Na 2,5 week regen, Kuifjes en Rik Ringers kopen en lezen in de slaapzak en kilo’s zwaarder door ieder een rol Prince Fourée per dag weg te kanen (maar wel ieder een andere smaak – vanille en chocola -, zodat we konden wisselen gingen we weer terug. Dat we beiden het een heel gezellige vakantie vonden zal ook te maken hebben gehad met de vleselijke lusten die we op elkaar botvierden. Daarna : Afrollen, Prince Fourée, Pitten, zo’n ritme ongeveer. Ook hebben we heel wat gelachen om onder andere de verhalen die we thuis gingen ophangen om hen ervan te overtuigen dat we slechts in gedachten zondig waren geweest. Bovendien, hoe kunnen we nou een actieve seksuele vakantie gehad hebben als we ieder 5 kilo waren aangekomen, toch ?
Zeulend op de terugweg met die klote-PTT-zak achter me aan, bedacht ik me opeens dat we de tent natuurlijk van de Koegelwieck af hadden moeten donderstralen op de heenweg, zo de Waddenzee in ! PLONS, HOPPA, voor de zeehondjes om op de bodem op te zetten. Maar nee hoor, op dat soort briljante ideeën kom ik altijd pas veel later. Dus.
Een andere memorabele tentenvakantie was in Ommen, toen de Verlengde Zilvermeeuw uitgepakt werd en we er ter plekke achter kwamen dat de tentstokken gezellig nog op zolder lagen. Lies en de mannen gingen de camping verkennen en eigenlijk zonder een woord te zeggen of zelfs maar te denken (ECHT !!, wellicht in apathische shocktoestand) stapte ik in de auto om de extra 300 kilometer heen en weer te rijden en pas laat in de middag weer terug te keren om de tent alsnog op te zetten. Ook heel veel regen gehad toen trouwens, maar amper koek gekocht.
Maar goed, Stavelot dan, stad van de lange neuzen. Wij gingen in de Eend met enkele tassen en een tent gewoon richting de Ardennen en kwamen vlakbij deze stad uit. Daar in de omgeving vonden we een camping, via een bordje langs de weg. De pre internet en TomTom tijd dus. Het riviertje dat op weg naar de beboste ingang lag was gek genoeg felrood gekleurd. Merkwaardig, moesten we nog maar eens uitzoeken welk natuurverschijnsel dit nou weer veroorzaakte. Prachtige dag en een prima plek om onze tent neer te zetten. Rustige camping en er zaten enkele mensen met kinderen voor hun tent te kijken naar hoe wij ons installeerden.
Het eerste wat we deden was de achterbank van de eend eruit klikken en tegen een boom te zetten, zodat wij even zittend de omgeving in ons konden opnemen. Alsof we niet net 300 kilometer gezeten hadden in de auto, maar goed.
Auto leeghalen en tentspullen, zoals haringen en stokken zorgvuldig neergelegd, zodat we niet voor verrassingen zouden komen te staan. De tentzak opende we en meteen leek het of de buren een maaltijd van Roqueford en Danish Blue gingen voorbereiden. De zwammenwalm kwam ons tegemoet en ik hoopte dat zij ziet elke keer die dampen zouden verspreiden. De putlucht werd steeds sterker naarmate we de tentzak eraf gerold hadden en de tent, of wat daarvoor doorging, uitrolden. Het bleek dat de buren helemaal niet aan het lunchen gingen, maar dat onze verblijfplaats voor de volgende drie weken deze meur verspreidde !
Stoïcijns probeerden we deze beschimmelde voddenbaal toch nog op te zetten. De toekijkende buren roken onraad ( de tent) en keken allen toe hoe wij ons eruit probeerden te redden. Wij hadden de tentstokken, die nog wel goed waren, in elkaar geschoven en ik moest in de bemufte ruimte om ze te plaatsen. De tent deed mij steeds meer denken aan de video van Thriller van Michael Jackson, waarin zombies uit hun graven kwamen en gekleed in onze tent gingen dansen.
Het ergste kwam toen wij de haringen wilden plaatsten, met militaire precisie. Ieder aan een kant en tegelijk trekken maar. SCHEURRRRRRRRRR. Ik zie nog het gezicht van het onthutste buurkindje. Wij deden net of er niets aan de hand was, scholden of vloekten niet en legden de tentresten over het autodak heen en reden richting vuilstortplaats. Hoppa, deze ging wel weg en we konden een stacaravan huren, zodat we toch onze vakantie konden afmaken. Later hebben we Mari nog bedankt dat zij de tent kletsnat had ingepakt en geretourneerd een jaar eerder trouwens !
De volgende dag was de rivier knalgeel; het bleek afvalwater van een papierfabriek te zijn, dus de hele regenboog hebben we langs zien stromen. Tja, dat mocht toch wel even verteld worden, voordat de wereld niet meer door draait, vanwege de Maya’s, toch ?
Jan december 12 - 2012
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
